Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում

Այս ՎԵՐՋԱՑԱԾ ՍՈՒԲՅԵԿՏԻ որևէ գրառում ո՛չ կարդալու եմ այլևս, ո՛չ էլ բանականության դիրքերից փորձեմ վերլուծել: Սա հիմա «Խաթաբալադայի» հայտնի հերոսի պես մի բան պիտի ասեր միայն. «Կարող ա՞ մեռել եմ, բայց չեք ասում, որ տրամադրությունս չընկնի»: Ոչ ինքն է ասում, ոչ էլ գլխի գցողները, որ պարտավո՛ր էին ասել: Իսկ ես իմ ասելիքն ուղղում եմ հենց էդ ՉԱՍՈՂՆԵՐԻՆ, որ արալեզների պես գփել են (քյավառցի տատուս բառն է) էս ՄԵՌԵԼԻ վրա ու կենդանացնելու հուսահատ ճիգեր են անում: Ի դեպ, ինձ համար որևէ նշանակություն չունի՝ դարձի եկա՞ծ արալեզներ են նրանք, թե՞ անհուսալիորեն կռապաշտ արալեզներ, որովհետև նպատակը, ի վերջո, մեկն է՝ «հարեաւ ի մեռելոց» անել սրան: Անձամբ ինձ համար այս «դարձի եկածներն» ու «անհուսալիները», թող կոպիտ հնչի, նույն զոմբիներն են, որովհետև այդ նրանք առաջինը գոռացին. «Դու՛ ես փրկիչը»: Ավելի քան համոզված եմ՝ եթե այսօր Ռուսական կայսրության թագը պաչելու համար Մոսկվա բերման ենթարկված «փրկչին» դաբրո տան ու ասեն՝ գնա ու շարունակիր «փրկել» Հայաստանը (ի՞նչ իմանաս, սատանի աշխարհ է, պակաս սատանաներ էլ Կրեմլում չեն նստած), բոլոր «դարձի եկածները» հետողորմյա են լինելու և նորից խառնվեն «անհուսալիներին»՝ այս անգամ՝ անդարձ:

Ասելիքս այն է, որ շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում, և մեր այսօրվա թշվառ վիճակը դրա՛ վկայությունն է: ՈՒ ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ էդ ԻՆՉ-ՈՐ ԲԱՆԸ հանրությանը ժողովուրդ պահող ամենակարևոր «օրգանը» լինի, ինչը, ցավոք, ենթակա չէ փոխպատվաստման:

Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նզովք
• ՈՒնենք չտեսորեն շլացած, գեղցիաբար շփացած, անհուսորեն փչացած իշխանիկներ
• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը
• Պա­տե­րազ­մում՝ ինչ­պես պա­տե­րազ­մում
• Մեզ խա­ղաղ օ­րե­րում հաղ­թե­լու խելք է պետք, գրո՛­ղը տա­նի
• Թե ինչ­պես ե­կավ չոր­րորդ ընտ­ր­յա­լի վերջը
• Օխլո­սը չա­փից դուրս է խե­լոք, խե­լա­ցի դե­մո­սի ձայնն էլ կա­րե­լի է խլաց­նել
• «Դմակավո՞ր», թե՞ «դիմակավոր»
• Լռության գույնը

Մեկնաբանություններ